Οι νοσταλγοί των μεγαλοεπενδυτών και ο ρόλος των ΜΜΕ.

Ο Λάμπρος Σκόρδας.

Φέτος, λοιπόν, η ομάδα μας δεν ξεκίνησε καλά με αποτέλεσμα να προκληθεί ένας πανικός στους φιλάθλους ο οποίος ενισχύεται με ύπουλο τρόπο και από τα διάφορα αθλητικά ΜΜΕ όχι μόνο των Αθηνών αλλά και της Θεσσαλονίκης. Γίνεται μια μάχη από τα ΜΜΕ να παρουσιαστεί ο Λάμπρος Σκόρδας ως αντιπαθητικός παράγοντας και κατ’επέκταση το μοντέλο διοίκησης που πρεσβεύει ως αδιέξοδο. Πολλοί φίλαθλοι του Άρη κατηγορούν τον Λάμπρο Σκόρδα ότι δεν είναι συμπαθής και τα έχει τσουγγρισμένα με όλους από βίτσιο και ότι χρειαζόμαστε κάποιον αγαπητό από τα ΜΜΕ, μεγαλοεπενδυτή κατά προτίμηση και όχι οδοντίατρο, για να πάει καλά η ομάδα. Ένα από τα όπλα που χρησιμοποιούνται, επίσης, είναι ότι ο Άρης διαθέτει περισσότερους ξένους παίκτες από τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες. Να θυμίσω ότι τον συγκεκριμένο νόμο για την συμμετοχή κοινοτικών ποδοσφαιριστών τον ψήφισαν οι κυβερνήσεις που γλείφουν και υπερασπίζονται τα διάφορα ΜΜΕ κι όχι ο Άρης. Τί έκαναν οι διάφοροι δημοσιογράφοι της σειράς όταν ψηφίζονταν οι εν λόγω νόμοι; Τίποτα. Ο Άρης ξεκινάει τον τελευταίο καιρό τα παιχνίδια του με 11 ξένους παίκτες ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες με 7,8,9 και 10 ξένους παίκτες. Για τις άλλες ομάδες όλα είναι μέλι-γάλα με βάση τα ΜΜΕ ο Άρης όμως «το παράκανε». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Δηλαδή, θα σώζονταν το ελληνικό ποδόσφαιρο αν έπαιζαν στον Άρη ώς βασικοί 3 Έλληνες παίκτες;

Όταν ο Λάμπρος Σκόρδας ερωτηθείς για το γεγονός αυτό αποκρίθηκε ότι «μπάλα παίζουμε και δεν πάμε να πάρουμε την  Πόλη» πολλοί πέσανε να τον φάνε. Ακόμα και πολλοί Αρειανοί θεώρησαν προκλητική αυτή τη δήλωση. Γιατί; Πού είναι το λάθος; Πώς αλλιώς, δηλαδή, θα απαντούσε ένας σοβαρός άνθρωπος; Να πω, επίσης, πως αυτά που λέγονται για την ψήφιση νόμου που θα περιορίσει την συμμετοχή των κοινοτικών παικτών είναι μπούρδες για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει κανονισμός της UEFA που επιτρέπει χωρίς όριο τη συμμετοχή των κοινοτικών παικτών στα πρωταθλήματα των χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης, πράγμα που σημαίνει ότι ο ολυμπιακός ή ο παναθηναϊκός για παράδειγμα που παίζουν σε CL και UEFA θα είναι σε ακόμη χειρότερη μοίρα έναντι των αντιπάλων τους με μόνο 5 ξένους για παράδειγμα. Εκεί, λοιπόν, που τρώνε τώρα τριάρες θα επανέλθουν στα φυσιολογικά γι’αυτούς επίπεδα των 7 γκολ παθητικό. Μ’αυτήν την έννοια όλα αυτά είναι εντυπωσιασμοί που έχουν ως μοναδικό στόχο να πληγεί το διοικητικό μοντέλο του Άρη το οποίο δεν σηκώνει μεγαλομετόχους, ιδιοκτήτες και κάθε λογής αφεντικά.

Πολλές φορές λένε ότι «τί δουλειά έχει ο οδοντίατρος με το ποδόσφαιρο;» Μάλιστα…Κι εγώ ρωτάω με τη σειρά μου: Τί δουλειά έχει ο πετρελαιάς, ο φαρμακοβιομήχανος, ο ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων, ο ιδιοκτήτης εταιρίας τηλεπικοινωνιών, ο εφοπλιστής, ο τραγουδιστής κλπ με το ποδόσφαιρο; Έτσι δεν είναι; Τί ανοησίες είναι αυτές! Για τη στάση της δημοσιογραφίας τα λέω εδώ:

https://aristhessalonikis.wordpress.com/2008/09/06/morispapadopouloirivaldo/

Το ποδόσφαιρο με κυβερνητικά νομοθετήματα σιγά-σιγά έπαψε να είναι παιχνίδι κι έχει μετατραπεί σε μπίζνα. Οι διάφοροι που κατέστρεψαν πολλά ποδοσφαιρικά σωματεία κι όχι μόνο το δικό μας μένουν στο απυρόβλητο από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Γιατί απλά είναι έμισθοι υπάλληλοι ενός συστήματος που δεν θέλει ο φίλαθλος κόσμος να κρατάει την μοίρα των ομάδων του στα χέρια του γιατί τότε κόβεται η κουτάλα και παύει η μπίζνα. Αυτό συμβαίνει σήμερα με τον Άρη. Έχουν πάψει τα απαράδεκτα του παρελθόντος και για πρώτη φορά υπάρχει στην Ελλάδα μια ποδοσφαιρική ομάδα χωρίς ιδιοκτήτη. Ιδιοκτήτης είμαστε εμείς και αν υπάρχει κάτι που δεν μας αρέσει, να πάμε να γραφτούμε στην Λέσχη Φίλων Άρη και να εκφράσουμε τις όποιες διαφωνίες μας, συμμετέχοντας στις δημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου μας. Αν κάποιοι, όμως, δεν τα θέλουν αυτά και θέλουν έναν μεγαλοεπενδυτή που θα κόβει και θα ράβει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα τότε ή απλά έχει πέσει θύμα της κυρίαρχης προπαγάνδας και δεν βλέπει το συμφέρον της ομάδας τυφλωμένος, ή απλά είναι εγκάθετος παίζοντας καλά τον ρόλο του σαν υπηρέτης αυτών που καιροφυλακτούν για να ξανακάνουν τον Άρη ξέφραγο αμπέλι.

Θύρα 3.

Το να πάρουν οι οπαδοί τις ομάδες τους στα χέρια τους (όπως έγινε με εμάς) δεν αφορά μόνο τον Άρη. Αφορά όλες τις ομάδες. Το αν γλείφουν τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης τον Ζαγοράκη και τον παοκ έχει να κάνει μ’αυτόν τον φόβο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ομάδες του ΠΟΚ. Στον ολυμπιακό και τον παναθηναϊκό είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Στην αεκ όμως έχουν πρόεδρο τον Ντέμη και από πίσω τους διάφορους μεγαλοεπενδυτές-ιδιοκτήτες. Στον παοκ ο Ζαγοράκης είναι πρόεδρος διοίκησης πρωτοδικίου που σέρνει για να βρει τον επόμενο μεγαλοεπενδυτή-ιδιοκτήτη. Τί θα γινότανε όμως αν οι οπαδοί των παραπάνω ομάδων θέλανε να κανουν κουμάντο αυτοί και όχι οι μεγαλοεπενδυτές; Θα τρέχανε όλοι και δε θα φτάνανε.

Δυστυχώς είμαστε μόνοι μας σ’αυτήν την προσπάθεια προς το παρόν. Πρέπει να αντέξουμε, να στηρίξουμε την ομάδα μας με τα όποια λάθη της, κι έχουμε την πεποίθηση πως και στις άλλες ομάδες θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να διωχτούν μια για πάντα οι μεγαλοεπενδυτές από το ποδόσφαιρο όπου οι οπαδοί θα ελέγχουν την μοίρα των ομάδων τους και κανείς άλλος. Η ανάταση του ελληνικού ποδοσφαίρου περνά υποχρεωτικά μέσα από αυτό.

Υ.Γ.1 Απαντώντας σε έναν φίλο για το ενδεχόμενο του να έρθει ξανά μεγαλοεπενδυτής στον Άρη παρέθεσα τα εξής:

«Μεγαλοεπενδυτής θα πει άνθωπος με πολλά λεφτά τα οποία ως γνωστόν δεν βγήκαν με δουλειά και ιδρώτα αλλά με την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ένας τέτοιος άνθωπος αναλαμβάνοντας όχι μόνο τον Άρη αλλά οποιαδήποτε ποδοσφαιρική ομάδα την αντιμετωπίζει ως εταιρία ΤΟΥ από την οποία θέλει να βγάλει κέρδη. Κέρδη που θα έβγαζε ακόμα και διαλύοντας την ομάδα χωρίς να του καίγεται καρφί. Έχουμε τα παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος. Εγώ δεν μπορώ να είμαι οπαδός εταιρίας κανενός. Οι άνθρωποι που επιθυμείς να αναλάβουν τον Άρη υπάρχουν μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και όχι στην πραγματικότητα.»

Υ.Γ.2 Ένα πολύ καλό βιβλίο με θέμα το ποδόσφαιρο είναι το εξής:

https://aristhessalonikis.wordpress.com/2008/05/22/bojiopoulos/

Read Full Post »

Από το EURO 2004 στο EURO 2008: η εθνική ομάδα και η βρωμιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Απόψεις, απόψεις, απόψεις

Πολλοί είναι αυτοί που δεν κατάλαβαν αυτήν την κριτική που έκαναν οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι. Ακουστήκανε απόψεις του τύπου: «αχάριστοι! Αυτοί φέρανε το κύπελλο το 2004 και εσείς τους βρίζετε», «Χάρη στον Ρεχάγκελ γίναμε ότι γίναμε και εσείς του κάνετε κριτική;», «δε μπορούμε να κερδίζουμε πάντα», «είστε μετά Χριστόν προφήτες» κλπ. Το τελευταίο μάλιστα φοριέται πολύ. Πρώτον, η κριτική δεν αποτελεί βρίσιμο και το ότι πήρανε το κύπελλο δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε σούζα σε ότι κι αν γίνεται. Η αντίδραση του Τοροσίδη στη συνέντευξη τύπου που παρέθεσαν ποδοσφαιριστές της εθνικής μας ομάδας ήταν απλώς απαράδεκτη. Απαιτούν τον σεβασμό αυτοί που δεν σέβονται στο ελάχιστο τους φιλάθλους της εθνικής ομάδας. Δεύτερον, σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την προσφορά του Ρεχάγκελ που πρώτα από όλα έμαθε στους διεθνείς μας να λειτουργούν σαν ομάδα αλλά αυτό δε σημαίνει πως όταν κάνει τραγικά πράματα εμείς πάλι πρέπει να είμαστε σούζα. Τρίτον, ποιος θύμωσε γιατί χάσαμε; Κανείς. Ο κύριος Τοροσίδης αδυνατεί για παράδειγμα να καταλάβει ότι δεν είναι η ήττα το πρόβλημα. Δεν είναι το «στραβό» αποτέλεσμα κύριε Τοροσίδη. Το πρόβλημα είναι το πώς χάσαμε. Η οργή υπάρχει απλά για την κακοποίηση του αθλήματος και γιατί μέχρι στιγμής είμαστε η μόνη ομάδα που έπαιξε τόσο απαράδεκτο ποδόσφαιρο ή αλλιώς η μόνη ομάδα που δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Κάποιοι θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Εκτός και αν επειδή το λεξιλόγιό τους περιορίζεται το πολύ σε 20 λέξεις άλλα θέλανε να πουν και άλλα είπαν. Αν συμβαίνει αυτό όμως κύριε Τοροσίδη άφησε τις δηλώσεις σε αυτούς που ξέρουν να μιλάνε. Τέταρτον, οι φίλαθλοι που αγαπούν το καλό ποδόσφαιρο θέλουν να δουν ποδόσφαιρο. Αν δουν λοιπόν καταστροφικό ποδόσφαιρο και κακοποίηση του αθλήματος θα το σχολιάσουν είτε αυτό αρέσει είτε όχι.

Ο σκοπός της κριτικής δεν είναι ο λιθοβολισμός αυτού που κρίνεται αλλά αντίθετα η αντιμετώπιση λαθών ώστε να μην επαναληφθούν ή να περιοριστούν τουλάχιστον. Το ζήτημα όμως είναι ότι ελάχιστοι έχουν μάθει να κάνουν κριτική και αυτοκριτική για να αντιμετωπίζουν λάθη των ιδίων ή άλλων.

Η τηλεοπτική μετάδοση και οι δημοσιογράφοι της ΝΕΤ

Από πού να ξεκινήσουμε; Από το απαράδεκτο δίδυμο πουρουπουπού – Κατσαρού; Ο εφιάλτης συνεχίζεται. Μετά το βιασμό της ιστορικής εκπομπής της αθλητικής Κυριακής από τους δημοσιογραφίσκους της κακιάς ώρας ήρθε και η ώρα του EURO. Όπως πάντα 3ωρες εκπομπές με 20 λεπτά το πολύ ποδόσφαιρο. Κι υπόλοιπος χρόνος μπούρδες, κουστομπολιό, ανοησίες και αναλύσεις νηπιαγωγείου του γαύρου μισθοφόρου Μίχου.

Στην τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα της εθνικής μας με τη Σουηδία ο Βερνίκος προσπαθούσε να μας πείσει ότι η κακοποίηση του αθλήματος από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εξυπηρετούσε μια σκοπιμότητα. Κύριε Βερνίκο, εμείς είμαστε λάτρεις του καλού ποδοσφαίρου. Ο φίλαθλος κόσμος αγαπά το ποδόσφαιρο και όχι τους τίτλους με οποιοδήποτε τίμημα ακόμα και με την κακοποίηση του αθλήματος.

Θα κλείσουμε την ενότητα των δημοσιογράφων της ΝΕΤ με τον Θεοφιλόπουλο. Μπορούμε να μάθουμε με ποια κριτήρια ο Θεοφιλόπουλος είναι σχολιαστής της ΝΕΤ στο EURO; Στα καφενεία μπορεί να ακούσει κανείς σοβαρότερες αναλύσεις και θα δει περισσότερο σεβασμό προς τους αγωνιζομένους. Κύριοι σαν τον Θεοφιλόπουλο θα πρέπει να μάθουν ότι η ΝΕΤ δεν είναι κληρονομιά από τους μπαμπάδες τους και θα πρέπει αν μη τι άλλο να σέβονται τους τηλεθεατές.

Αυτό που μπορεί να δει κανείς σαν κοινή γραμμή πλεύσης των αθλητικών δημοσιογράφων της ΝΕΤ είναι η θεοποίηση αστέρων του ποδοσφαίρου και των «μάγων» της μπάλας. Ένα καθαρά ομαδικό άθλημα που βασίζεται στη συλλογικότητα όπου το ταλέντο και η ικανότητα του ενός υπηρετεί το σύνολο για το σκοπό της ομάδας, δημοσιογραφίσκοι σαν τους παραπάνω κυρίους παραβλέπουν αυτό το χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου και εκτιμούν μόνο ανούσιους εντυπωσιασμούς κλείνοντας τα μάτια στην ποιότητα του ομαδικού πνεύματος κάποιων ομάδων. Λάτρεις των σταρ και των παραδοσιακά «μεγάλων» ομάδων εξεπλάγησαν από τη νίκη κατά κράτος της Κροατίας επί της Γερμανίας. Μια νίκη που για αυτούς που ξέρουν λίγα πράματα από ποδόσφαιρο θα έρχονταν σίγουρα και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.

Με όλους αυτούς τους φελλούς της αθλητικής δημοσιογραφιάς να μας κατακλύζουν, ο Γιάννης Διακογιάννης ο κορυφαίος όλων στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας αν ήταν νεαρός δημοσιογράφος σήμερα δε θα τον μαθαίναμε ποτέ. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη…

από το EURO 2004 στο EURO 2008…

Το 2004 ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Ποιος να το πίστευε…Η χώρα της ποδοσφαιρικής «παράγκας», των στημένων παιχνιδιών, των κάλπικων πρωταθλημάτων, των «πέτσινων» πέναλτυ, του πλιάτσικου των μεγαλομετόχων που κλέβουν και καταστρέφουν ιστορικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο…Η χώρα χωρίς ποδοσφαιρικές υποδομές, χωρίς χώρους για να παίξουν τα παιδιά ποδόσφαιρο γίνεται πρωταθλήτρια ποδοσφαίρου στην Ευρώπη…Η ελληνική πολιτεία έσπευσε να ευλογήσει τα γένια της και να μιλήσει περί ανάτασης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η καπήλευση σε όλο της το μεγαλείο. Η επιστροφή των πρωταθλητών συνοδεύτηκε από μία τελετή υποδοχής όπου πολλοί είπαν τα δικά τους. Μίλησαν για «ένδοξη Ελληνική φυλή», για «αθάνατο ελληνικό πνεύμα», ότι «με τους Έλληνες κανείς δε μπορεί να τα βάλει» και άλλες μπούρδες εθνικιστικού και σοβινιστικού τύπου. Βέβαια κανείς δεν δίνει ανάλογες εξηγήσεις όταν τρώμε 4άρες ή όταν απλά παλαιότερα ήμασταν οι καρπαζοεισπράκτορες της Ευρώπης. Επίσης από αυτήν την φιέστα δεν ήταν δυνατό να λείπει το παπαδαριό. Με τη βοήθεια του θεού κλπ. Λες και οι ποδοσφαιριστές των άλλων ομάδων δεν είναι «παιδιά του θεού». Τι να πει κανείς…Και μετά μιλάμε για τους Ταλιμπάν και το Αφγανιστάν.

Η κατάκτηση του τροπαίου το 2004 αξιοποιήθηκε μόνο ως κάλυψη των βρωμιών που γίνονται στο χώρο του ποδοσφαίρου. Φτάσαμε στο 2008 και τίποτα δεν άλλαξε…τα ίδια όπως και πριν να μη τα επαναλάβω. Έτσι είναι όμως κύριε Ορφανέ, κύριε Ιωαννίδη, κύριε Γκαγκάτση κλπ. Όταν δεν έχεις υποδομές, δηλαδή, απλά δεν υπάρχει μαζικός λαϊκός αθλητισμός μπορείς να πάρεις τίτλο μια φορά, δύο φορές και παραπάνω. Δε θα μπορέσεις ποτέ όμως να φτιάξεις ποδοσφαιρική ομάδα που να αφήσει το στίγμα της, που θα παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο έτσι που να μιλάνε όλοι για τη μεγάλη ελληνική ποδοσφαιρική σχολή.

πηγές:

https://aristhessalonikis.wordpress.com/2008/05/22/bojiopoulos/

Read Full Post »