Απόψεις, απόψεις, απόψεις
Πολλοί είναι αυτοί που δεν κατάλαβαν αυτήν την κριτική που έκαναν οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι. Ακουστήκανε απόψεις του τύπου: «αχάριστοι! Αυτοί φέρανε το κύπελλο το 2004 και εσείς τους βρίζετε», «Χάρη στον Ρεχάγκελ γίναμε ότι γίναμε και εσείς του κάνετε κριτική;», «δε μπορούμε να κερδίζουμε πάντα», «είστε μετά Χριστόν προφήτες» κλπ. Το τελευταίο μάλιστα φοριέται πολύ. Πρώτον, η κριτική δεν αποτελεί βρίσιμο και το ότι πήρανε το κύπελλο δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε σούζα σε ότι κι αν γίνεται. Η αντίδραση του Τοροσίδη στη συνέντευξη τύπου που παρέθεσαν ποδοσφαιριστές της εθνικής μας ομάδας ήταν απλώς απαράδεκτη. Απαιτούν τον σεβασμό αυτοί που δεν σέβονται στο ελάχιστο τους φιλάθλους της εθνικής ομάδας. Δεύτερον, σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την προσφορά του Ρεχάγκελ που πρώτα από όλα έμαθε στους διεθνείς μας να λειτουργούν σαν ομάδα αλλά αυτό δε σημαίνει πως όταν κάνει τραγικά πράματα εμείς πάλι πρέπει να είμαστε σούζα. Τρίτον, ποιος θύμωσε γιατί χάσαμε; Κανείς. Ο κύριος Τοροσίδης αδυνατεί για παράδειγμα να καταλάβει ότι δεν είναι η ήττα το πρόβλημα. Δεν είναι το «στραβό» αποτέλεσμα κύριε Τοροσίδη. Το πρόβλημα είναι το πώς χάσαμε. Η οργή υπάρχει απλά για την κακοποίηση του αθλήματος και γιατί μέχρι στιγμής είμαστε η μόνη ομάδα που έπαιξε τόσο απαράδεκτο ποδόσφαιρο ή αλλιώς η μόνη ομάδα που δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Κάποιοι θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Εκτός και αν επειδή το λεξιλόγιό τους περιορίζεται το πολύ σε 20 λέξεις άλλα θέλανε να πουν και άλλα είπαν. Αν συμβαίνει αυτό όμως κύριε Τοροσίδη άφησε τις δηλώσεις σε αυτούς που ξέρουν να μιλάνε. Τέταρτον, οι φίλαθλοι που αγαπούν το καλό ποδόσφαιρο θέλουν να δουν ποδόσφαιρο. Αν δουν λοιπόν καταστροφικό ποδόσφαιρο και κακοποίηση του αθλήματος θα το σχολιάσουν είτε αυτό αρέσει είτε όχι.
Ο σκοπός της κριτικής δεν είναι ο λιθοβολισμός αυτού που κρίνεται αλλά αντίθετα η αντιμετώπιση λαθών ώστε να μην επαναληφθούν ή να περιοριστούν τουλάχιστον. Το ζήτημα όμως είναι ότι ελάχιστοι έχουν μάθει να κάνουν κριτική και αυτοκριτική για να αντιμετωπίζουν λάθη των ιδίων ή άλλων.
Η τηλεοπτική μετάδοση και οι δημοσιογράφοι της ΝΕΤ
Από πού να ξεκινήσουμε; Από το απαράδεκτο δίδυμο πουρουπουπού – Κατσαρού; Ο εφιάλτης συνεχίζεται. Μετά το βιασμό της ιστορικής εκπομπής της αθλητικής Κυριακής από τους δημοσιογραφίσκους της κακιάς ώρας ήρθε και η ώρα του EURO. Όπως πάντα 3ωρες εκπομπές με 20 λεπτά το πολύ ποδόσφαιρο. Κι υπόλοιπος χρόνος μπούρδες, κουστομπολιό, ανοησίες και αναλύσεις νηπιαγωγείου του γαύρου μισθοφόρου Μίχου.
Στην τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα της εθνικής μας με τη Σουηδία ο Βερνίκος προσπαθούσε να μας πείσει ότι η κακοποίηση του αθλήματος από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εξυπηρετούσε μια σκοπιμότητα. Κύριε Βερνίκο, εμείς είμαστε λάτρεις του καλού ποδοσφαίρου. Ο φίλαθλος κόσμος αγαπά το ποδόσφαιρο και όχι τους τίτλους με οποιοδήποτε τίμημα ακόμα και με την κακοποίηση του αθλήματος.
Θα κλείσουμε την ενότητα των δημοσιογράφων της ΝΕΤ με τον Θεοφιλόπουλο. Μπορούμε να μάθουμε με ποια κριτήρια ο Θεοφιλόπουλος είναι σχολιαστής της ΝΕΤ στο EURO; Στα καφενεία μπορεί να ακούσει κανείς σοβαρότερες αναλύσεις και θα δει περισσότερο σεβασμό προς τους αγωνιζομένους. Κύριοι σαν τον Θεοφιλόπουλο θα πρέπει να μάθουν ότι η ΝΕΤ δεν είναι κληρονομιά από τους μπαμπάδες τους και θα πρέπει αν μη τι άλλο να σέβονται τους τηλεθεατές.
Αυτό που μπορεί να δει κανείς σαν κοινή γραμμή πλεύσης των αθλητικών δημοσιογράφων της ΝΕΤ είναι η θεοποίηση αστέρων του ποδοσφαίρου και των «μάγων» της μπάλας. Ένα καθαρά ομαδικό άθλημα που βασίζεται στη συλλογικότητα όπου το ταλέντο και η ικανότητα του ενός υπηρετεί το σύνολο για το σκοπό της ομάδας, δημοσιογραφίσκοι σαν τους παραπάνω κυρίους παραβλέπουν αυτό το χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου και εκτιμούν μόνο ανούσιους εντυπωσιασμούς κλείνοντας τα μάτια στην ποιότητα του ομαδικού πνεύματος κάποιων ομάδων. Λάτρεις των σταρ και των παραδοσιακά «μεγάλων» ομάδων εξεπλάγησαν από τη νίκη κατά κράτος της Κροατίας επί της Γερμανίας. Μια νίκη που για αυτούς που ξέρουν λίγα πράματα από ποδόσφαιρο θα έρχονταν σίγουρα και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.
Με όλους αυτούς τους φελλούς της αθλητικής δημοσιογραφιάς να μας κατακλύζουν, ο Γιάννης Διακογιάννης ο κορυφαίος όλων στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας αν ήταν νεαρός δημοσιογράφος σήμερα δε θα τον μαθαίναμε ποτέ. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη…
από το EURO 2004 στο EURO 2008…
Το 2004 ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Ποιος να το πίστευε…Η χώρα της ποδοσφαιρικής «παράγκας», των στημένων παιχνιδιών, των κάλπικων πρωταθλημάτων, των «πέτσινων» πέναλτυ, του πλιάτσικου των μεγαλομετόχων που κλέβουν και καταστρέφουν ιστορικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο…Η χώρα χωρίς ποδοσφαιρικές υποδομές, χωρίς χώρους για να παίξουν τα παιδιά ποδόσφαιρο γίνεται πρωταθλήτρια ποδοσφαίρου στην Ευρώπη…Η ελληνική πολιτεία έσπευσε να ευλογήσει τα γένια της και να μιλήσει περί ανάτασης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η καπήλευση σε όλο της το μεγαλείο. Η επιστροφή των πρωταθλητών συνοδεύτηκε από μία τελετή υποδοχής όπου πολλοί είπαν τα δικά τους. Μίλησαν για «ένδοξη Ελληνική φυλή», για «αθάνατο ελληνικό πνεύμα», ότι «με τους Έλληνες κανείς δε μπορεί να τα βάλει» και άλλες μπούρδες εθνικιστικού και σοβινιστικού τύπου. Βέβαια κανείς δεν δίνει ανάλογες εξηγήσεις όταν τρώμε 4άρες ή όταν απλά παλαιότερα ήμασταν οι καρπαζοεισπράκτορες της Ευρώπης. Επίσης από αυτήν την φιέστα δεν ήταν δυνατό να λείπει το παπαδαριό. Με τη βοήθεια του θεού κλπ. Λες και οι ποδοσφαιριστές των άλλων ομάδων δεν είναι «παιδιά του θεού». Τι να πει κανείς…Και μετά μιλάμε για τους Ταλιμπάν και το Αφγανιστάν.
Η κατάκτηση του τροπαίου το 2004 αξιοποιήθηκε μόνο ως κάλυψη των βρωμιών που γίνονται στο χώρο του ποδοσφαίρου. Φτάσαμε στο 2008 και τίποτα δεν άλλαξε…τα ίδια όπως και πριν να μη τα επαναλάβω. Έτσι είναι όμως κύριε Ορφανέ, κύριε Ιωαννίδη, κύριε Γκαγκάτση κλπ. Όταν δεν έχεις υποδομές, δηλαδή, απλά δεν υπάρχει μαζικός λαϊκός αθλητισμός μπορείς να πάρεις τίτλο μια φορά, δύο φορές και παραπάνω. Δε θα μπορέσεις ποτέ όμως να φτιάξεις ποδοσφαιρική ομάδα που να αφήσει το στίγμα της, που θα παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο έτσι που να μιλάνε όλοι για τη μεγάλη ελληνική ποδοσφαιρική σχολή.
πηγές:
https://aristhessalonikis.wordpress.com/2008/05/22/bojiopoulos/
ΑΡΗΣ, Ομαδα των Φιλαθλων & Οχι των Mεγαλοεπενδυτών 