Χωρίς πάθος.
Ακόμα δεν έχουμε συνέλθει από τον άδοξο αποκλεισμό της ομάδας από την άγνωστη Σλάβεν Μπελούπο που πήρε την πρόκριση με το σπαθί της από έναν ντροπιαστικό Άρη. Γι’αυτό και αργήσαμε να γράψουμε κάτι γι’αυτό. Μπράβο στην Κροατική ομάδα για την επιτυχία της και της ευχόμαστε καλή συνέχεια. Οι ποδοσφαιριστές του Άρη μπήκαν στο παιχνίδι χωρίς πάθος (σχεδόν αδιάφοροι) και από πολύ νωρίς δέχτηκαν την πίεση της Σλάβεν δίνοντάς της απεριόριστο χώρο (βέβαια ο Βένος έλεγε τα δικά του λες κι έβλεπε άλλο παιχνίδι). Σε όλο το παιχνίδι ζήτημα να έγιναν 2 «τάκλινγκ» από τους παίκτες του Άρη.
Ας δούμε αναλυτικά όμως τί έφταιξε:
Έλλειψη πάθους και αδιαφορία από τους παίκτες. Το πάθος και γενικά το κίνητρο στους παίκτες για ένα παιχνίδι πρώτα και κύρια είναι υπόθεση του προπονητή. Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα δεν άλλαξε τίποτα πάνω σ’αυτόν τον τομέα. Προφανώς ο Κίκε Ερνάντεθ είπε στους παίκτες του ότι πρόκειται για φιλικό παιχνίδι.
Τα παιδαριώδη λάθη του προπονητή. Από την αρχή του παιχνιδιού ο Κίκε Ερνάντεθ φρόντισε να μας θυμίσει γιατί έφυγε πέρυσι τον Ιούνη από τον Άρη. Ξεκίνησε με 4-2-3-1 με Κόκε στην κορυφή.
Πολύ σύντομα οι Κροάτες απέδειξαν ότι είχαν μελετήσει με το παραπάνω τον Άρη. Σε επίπεδο τακτικής ο Πέτκοβιτς (εμείς δε μπορούμε να βρούμε τέτοιο προπονητή;) έκανε μπίλιες τον Κίκε Ερνάντεθ που ακόμα δεν κατάλαβε τί έγινε. Ο Άρης προσπάθησε να διασπάσει ανορθόδοξα την άμυνα της Σλάβεν έχοντας τον Κόκε στην κορυφή τον οποίο προσπαθούσαν να βρουν οι συμπαίκτες του με κάθετες μπαλιές. Ο Κόκε με τη σειρά του (όποτε ακουμπούσε μπάλα) προσπαθούσε να «σπάσει» την μπάλα είτε δεξιά, είτε αριστερά σε κάποιο συμπαίκτη του, πράγμα αδύνατο δεδομένου ότι όλη η άμυνα της Σλάβεν ήταν προσαρμοσμένη στον απομονωμένο Κόκε. Η Σλάβεν έπαιξε σε όλο το παιχνίδι 4-4-2, με διπλή ζώνη στην άμυνα και με πολύ σφιχτές γραμμές. Τα αμυντικά χαφ από μπροστά και οι κεντρικοί αμυντικοί από πίσω δεν άφηναν τον Κόκε να πάρει ανάσα δεδομένου ότι ήταν και ο μοναδικός επιθετικός της ομάδας. Κάποιες φορές επιχειρήθηκαν κάποιες κακές σέντρες από τα πλάγια αλλά με τον Κόκε μόνο του στην αντίπαλη περιοχή θά’πρεπε να ήταν ο Superman για να πετύχει κάτι. Παρ’όλ’αυτά ο Κίκε επέμενε ανεξήγητα στο ίδιο σύστημα. Μόλις ο Άρης δέχτηκε εκείνο το αστείο τέρμα ο Κίκε έβγαλε τον Βαγκέλι και πέρασε το Νέτο στο παιχνίδι.
Ερώτηση: Γιατί ξεκίνησε με τον Βαγκέλι; Δεν ήταν έτοιμος ο Νέτο; Μπούρδες και πάει μια αλλαγή στα γρήγορα έτσι. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν έγινε καμία αλλαγή ενώ ο Άρης συνέχιζε να παραπέει και ο Κίκε να παραμένει απλός θεατής. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν άλλαξε πλευρά ούτε μια φορά τον Ρεγκέιρο με τον Κάλβο όπως συνηθίζουν οι προπονητές για να μπερδέψουν τις αντίπαλες άμυνες. Ζήτημα χρόνου ήταν το δεύτερο γκολ και τότε έγιναν οι μαγικές αλλαγές. Βγήκε ο Πρίττας και ο Κάλβο και περασε στο παιχνίδι ο Χαβίτο κι ο Φελίππε. Ο Άρης ολοκλήρωσε τις αλλαγές του 25 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα παίζοντας με σύστημα 4-1-4-1. Γεμίζοντας, λοιπόν, ο Κίκε με επιθετικά χαφ πίστευε ότι θα γυρίσει το παιχνίδι. Το θέμα ήταν ξεκάθαρο. Δεν έλειπαν από τον Άρη οι τεχνίτες παίκτες. Έλειπαν τα ψηλά και δυνατά κορμιά που θα μάχονταν μέσα στην αντίπαλη περιοχή και θα μπορούσαν να απειλήσουν στο ψηλό παιχνίδι. Είναι για να τραβάς τα μαλιά σου όταν η σφιχτή άμυνα της Σλάβεν δε σπάει με τίποτα με συνδυασμούς και βλέπεις στη συνέχεια να γίνονται γιόμες και ανορθόδοξες σέντρες χωρίς να υπάρχει κανένας ψηλός για να πάρει κεφαλιά κι ο «πανέξυπνος» Κίκε Ερνάντεθ περνά στο παιχνίδι τον Φελίππε και τον Χαβίτο για να συνεχιστεί το ίδιο μαρτύριο και όλοι εμείς να αναρωτιόμαστε: » Γιατί πήραμε τους γίγαντες Βλόνταρτσικ, Ντελόρτε;» ή » Πού είναι ο Παπάζογλου που πέρυσι στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα αυτός έδωσε τις λύσεις;» ή «Καλά, δε βλέπει ότι ο Κόκε θέλει στήριγμα;» Τίποτα όμως…Τα λεπτά κυλούσανε χωρίς να έχουμε δικαίωμα για άλλη αλλαγή και η τραγωδία συνεχίζονταν βασανιστικά κι ευτυχώς που δεν τραυματίστηκε κανείς και δε χρειάστηκε να παίξουμε και με 10 παίκτες. Έτσι τελείωσε το παιχνίδι και μαζί και το όνειρο για μια καλή ευρωπαϊκή πορεία και ο Κίκε Ερνάντεθ κέρδισε επάξια και δικαιωματικά τον τίτλο του άσχετου.
Η άμυνα μπάζει.
Μέσα από αυτό το μπλογκ είχαμε επισημάνει ότι η άμυνα δεν ενισχύθηκε σωστά και ότι χρειαζότανε παραπέρα ενίσχυση. Τα πλάγια μπακ Αουρέλιο, Βαγκέλι είναι για κλάματα. Μαζί με το Λέμπο έπρεπε να αποκτηθεί και άλλο σεντερ-μπακ μεγάλης κλάσης. Το γιατί δε νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγηθεί. Η διοίκηση έπεσε με τα μούτρα να αποκτήσει πολλούς επιθετικούς και άφησε την άμυνα στην τύχη της. Κρατήθηκαν παίκτες σαν τον Φελίππε (και τον Χαβίτο), τον Αουρέλιο, τον Βαγκέλι, τον Κουλουχέρη χωρίς να πουλήσουμε ή να αποδεσμέυσουμε κανέναν από αυτούς. Πέρα όμως από κάποιους κακής ποιότητας παίκτες που έχουμε το κύριο αγκάθι για τον Άρη για ακόμα μια φορά είναι ότι δεν φρόντισε η διοίκηση να αποκτήσει έναν σοβαρό προπονητή. Πέρυσι είχαμε τον Σερβοβόσνιο που ξεχνούσε να κάνει αλλαγές και φέτος αυτόν που ολοκληρώνει τις αλλαγές μισή ώρα πριν την λήξη του αγώνα. Καλά, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός προπονητής σ’αυτόν τον κόσμο και πρέπει να ανεχόμαστε τον κάθε προβληματικό;
επίλογος
Είναι κρίμα για μια διοίκηση που όλοι στηρίζουμε, για μια διοίκηση που κανείς δεν αμφιβάλει για τις καλές τις προθέσεις και την αγάπη της για τον Άρη να κάνει τέτοια σφάλματα. Αν δεν τό’χουμε καταλάβει η ζημιά ισοδυναμεί με τραγωδία. Η ομάδα δεν πρόκειται να βελτιωθεί όσο θα έχουμε για προπονητή τον Κίκε Ερνάντεθ που δεν έκατσε ποτέ πάνω από ένα χρόνο σε καμιά ομάδα ως προπονητής. Ο Κίκε Ερνάντεθ πρέπει να φύγει από τον Άρη.
Σχολιάστε