Ο Άρης σήμερα κατάφερε να πάρει την πρόκριση από τον ατρόμητο μέσα στο Περιστέρι αλλά για ακόμη μία φορά δεν έπεισε.
Ναι, ο Κίκε ξεκίνησε με δύο επιθετικούς, αλλά: Ο Βλόνταρτσικ έπαιζε μόνος στην κορυφή ενώ ο Κόκε βρίσκονταν πίσω του περισσότερο σε ρόλο επιτελικού μέσου. Βέβαια, ο τηλεσχολιαστής που «παρακολουθούσε» το παιχνίδι εφόσον είδε τον Κόκε και τον Βλόνταρτσικ μέσα μίλησε για 4-4-2. Δεν έχω διάθεση να μιλήσω για το πόσο άσχετοι είναι γενικά οι τηλεσχολιαστές απλά αναφέρω πως ο Κίκε δεν παίζει με 2 παίκτες στην επίθεση ούτε με ομάδα Β’ εθνικής. Η ομάδα παρουσιάστηκε ασύνδετη, με δυσκολία στην κυκλοφορία της μπάλας και με πολλά προβλήματα στην αμυντική λειτουργία. Ο Ατρόμητος πίεσε ψηλά, έπαιξε με πάθος και αρκετές φορές βγήκε με αξιώσεις μπροστά, φτάνοντας με σχετική ευκολία στην μεγάλη περιοχή του Άρη. Σε αντίθεση με τον Άρη που βασίζονταν σε ατομικές ενέργειες και επελάσεις οι οποίες διακόπτονταν, συνήθως, στο ξεκίνημά τους. Στο δεύτερο ημίχρονο συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο και πολλές φορές θα μπορούσαμε να κάνουμε και ζάπινγκ μ’αυτά που βλέπαμε. Ο Κόκε ήταν πολύ μακριά από την αντίπαλη περιοχή για να απειλήσει και να συνεργαστεί με τον πολύ κινητικό Βλόνταρτσικ που απασχόλησε αρκετά την αντίπαλη άμυνα με προσωπικές ενέργειες, δεδομένου ότι τον βοηθούν και τα σωματικά του προσόντα σ’αυτό. Είναι Ψηλός, δυνατός, γρήγορος και βλέπει γήπεδο δίνοντας πολύ καλές πάσες κάτι που δε μπορούμε να πούμε για παράδειγμα για τον Χαβίτο που κοιτάει μόνο κάτω.
Το γκολ ήρθε στο 54′ μετά από εύστοχο χτύπημα πέναλτυ από τον Τόνι Κάλβο. Το πέναλτυ το κέρδισε ο Βλόνταρτσικ το οποίο αμφισβητήθηκε έντονα από τους γηπεδούχους (και τον τηλεσχολιαστή). Η διαιτησία ήταν κακή και για τις δύο ομάδες.
Ο Ρεγκέιρο αντικαταστάθηκε στο 62′ από τον Χαβίτο και πρέπει να πούμε πως ο Ουρουγουανός δε βοήθησε όσο θά’πρεπε τον Άρη. Αλήθεια είναι όμως ότι η πολυπρόσωπη άμυνα του Ατρομήτου δεν του άφησε κανένα περιθώριο δράσης. Αν υπήρχε όμως ομαδικός σχεδιασμός θα μπορούσε ο Άρης να είναι ο απειλητικός και όχι ο Ατρόμητος. Μετά το τέρμα που πέτυχε ο Άρης άλλαξε το στυλ του παιχνιδιού του ο Ατρόμητος και βγήκε πιο δυνατά μπροστά. Μ’αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν κενοί χώροι και ο Άρης προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Το σύστημα αυτό με έναν επιθετικό στην κορυφή και τα ακραία επιθετικά χαφ επικουρικά, ο Κίκε Ερνάντεθ ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι δε μπορείς να το παίζεις παντού και πάντα. Σε καλά οργανωμένη άμυνα ποτέ δεν απέδωσε. Και όμως. Παραμένει κολλημένος στις εμμονές του κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τον ανεχόμαστε. Απ’τη στιγμή που πετύχαμε το γκολ φάνηκε να βοηθάει αυτό το σύστημα. Στη συνέχεια κι ενώ ο Ατρόμητος πίεζε ο Κίκε αντικατέστασε τον Βλόνταρτσικ περνώντας στη θέση του τον Σιστόν (65′). Ο Κίκε δε βάζει μυαλό. Δείχνει καθαρά ότι φοβάται βγάζοντας έναν παίκτη που μαζί με τον Κόκε μπορούν να απειλήσουν αν τους παίξουμε σωστά. Ο Κίκε δείχνει ότι μετρά και τα δευτερόλεπτα όταν παίζει ο Βλόνταρτσικ και με την πρώτη ευκαιρία τον αντικαθιστά.
Από το 65′ μας απέμενε μία μόνο αλλαγή όπως και στο παιχνίδι με τη Λάρισα που αμέσως μετά τραυματίστηκε ο Σιστόν και έγινε και η τρίτη αλλαγή αναγκαστικά. Όταν στο σημερινό παιχνίδι τραυματίστηκε ο Κόκε όλοι πανικοβληθήκαμε και αναρωτηθήκαμε: «Αν χρειαστεί αναγκαστική αλλαγή ο Κόκε δε θα υπάρχει επιθετικός μέσα στο γήπεδο (αφού έβγαλε τον Βλόνταρτσικ) και θα έχουμε ολοκληρώσει τις αλλαγές είκοσι λεπτά (τουλάχιστον) πριν από τη λήξη του αγώνα». Αυτόν τον απλό συλλογισμό δε μπορεί να τον κάνει ο Κίκε Ερνάντεθ; Αν όχι, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα μ’αυτόν στον πάγκο της ομάδας. Πρέπει να το καταλάβουν όλοι και πρώτοι από όλους μας τα μέλη της διοίκησης.
Ο Χαβίτο με την είσοδό του έκανε πάλι πολλά λάθη (έχανε συνέχεια τη μπάλα) σε κρίσιμη καμπή του αγώνα. Βέβαια, στο 81′ σκόραρε και φυσικά όλοι οι φίλαθλοι του Άρη τα ξεχάσανε όλα. Μάλιστα.
Η πρόκριση στην επόμενη φάση είναι γεγονός. Όπως, γεγονός είναι και η κακή εικόνα της ομάδας. Όποιος έχει αυταπάτες ότι με τον Κίκε στον πάγκο της η ομάδα θα βρει το δρόμο της είναι πολύ γελασμένος. Άλλο πράγμα είναι να επιθυμώ κάτι και άλλο να το θεωρώ σίγουρο χωρίς να εκτιμώ αντικειμενικά την κατάσταση. Άρχισαν να πονάνε τα μάτα μας και όποιος σκεφτεί την ανοησία ότι αφού προκριθήκαμε όλα είναι μέλι-γάλα τότε απλά έχω να απαντήσω: ραντεβού με τον επόμενο αντίπαλο που δε θα είναι ομάδα Β’ εθνικής. Εκεί να δούμε αν θα συνεχίσουμε να είμαστε τυχεροί.
Από κει και πέρα στο 83′ πέρασε ο Πρίττας στη θέση του Βιτόλο. Δεν σχολιάζω τίποτα σ’αυτό. Ο Ατρόμητος, πάντως, πάλεψε και του αξίζουν συγχαρητήρια γι’αυτό και κατάφερε να μειώσει στο 88′. Εμείς καρδιοχτυπήσαμε για εφτά ακόμα λεπτά και έληξε το παιχνίδι.
Τέλος πάντων, μπροστά μας έχουμε το παιχνίδι με τον αστέρα Τρίπολης το Σάββατο (15/11) στις 19:00 στο γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης. Εμείς πρέπει να είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε την ομάδα μας να κερδίσει το παιχνίδι ώστε να ανέβει στον βαθμολογικό πίνακα.
Υ.Γ. Τα τελευταία 2 χρόνια όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι κάθονταν στην τηλεόραση να δουν όμορφο ποδόσφαιρο με τον Άρη. Φέτος;
ωραιο blog – μπραβο.
Καλή η ανάλυση σου για το μάτς σήμερα Yello Stams.
Το ερώτημα σου στο Υ.Γ αξίζει να μας βάλει σε σκέψεις όλους για την οικόνα που παρουσιάζει φέτος η ομάδα, παράτης νίκες.
Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Μιά ζωή ΑΡΗΣ!
Μα κανείς στην ομάδα δεν βλέπει οτι δεν υπάρχει κέντρο, η ομάδα είναι κομμένη στα 2 και η επιθετική μας ανάπτυξη εαν δεν είναι ανύπαρκτη είναι τουλάχιστον προβληματική. Τέτοιες εμφανίσεις σαν την χθεσινή μόνο αισιοδοξους για την συνέχεια δεν μπορούν να μας κάνουν…
Αγαπητέ yellow stams
Είδα το παιχνίδι και συμφωνώ με την κριτική σου. Ο αντίλογος στην κακή εμφάνιση είναι βεβαίως ότι καμία από τις ομάδες της λιγκας δεν έπαιξε καλά (βλ. ΑΕΚ, ΠΑΟ) παρ’ όλο που πήραν προκρίσεις. Στα δικά μας όμως.
Το παιχνίδι του Ατρομήτου μου θύμισε εκείνο της Λάρισας. Κι εκεί η αντίπαλη ομάδα έπαιξε κλειστά, έκλεισε διαδρόμους, δεν έγιναν φάσεις και απείλησε στην αντεπίθεση. Η διαφορά ήταν το πέναλτι το οποίο δεν είμαι σίγουρος αν σωστά καταλογίστηκε (ο δαιμόνιος Κριπηντίρης φαίνεται να σηκώνει το δεξί του πόδι στο τέλος της φάσης: το πέσιμο πάντως του Βλονταρτσικ δεν είναι πειστικό. Τέλος το οπτικό πεδίο του διαιτητή δεν τον βοηθάει καθώς κρύβονται τα πόδια. Ο Βλονταρτσικ έφυγε μόνος, η μπάλλα δεν άλλαξε κατεύθυνση ο δικός μας έπεσε μετά από τάκλιν. Θεωρώ ότι πολλοί θα το έδιναν).
Στα θετικά η για άλλη μια φορά πειστική εμφάνιση του Σηφάκη. Αμυντικά ο Καράμπελας ήταν ουσιαστικός αν και στα αμυντικά του λιγότερο. Για το δίδυμο στο κέντρο η γνώμη μου είναι ότι είναι μάλλον αργό και η χρησιμοποίηση του Ρομπέρζ στη θέση του Γκιάρο ίσως να βελτίωνε τον τομέα αυτό.
Στο κέντρο η απουσιά ενός επιθετικού χαφ είναι φανερή. Βιτόλο και Γκαρσία δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο.
Συμφωνώ για τις εμμονές του Κίκε. Ο Κόκε έπαιξε πολύ μακριά από την περιοχή.
Τέλος οι ατομικές ενέργειες από κατά τα άλλα ταλαντούχους παίκτες μπορεί να γίνουν κουραστικές κυρίως όταν χρησιμοποιούνται καταχρηστικά. Το ματς με τον Αστέρα θα δείξει κατά πόσο η ομάδα μπορεί να αντιμετωπίσει κλειστές άμυνες όπως υποθέτω θα παίξει ο Αστέρα.
Πάντως η ομάδα φαίνεται να έχει καλύτερη ψυχολογία αν και επιμένω ότι υπάρχουν ζητήματα πειθαρχίας. Στα τελευταία δέκα λεπτά έγιναν πολλά λάθη.
Με εκτίμηση
Βασίλης
μη γελιόμαστε.το πέναλτι δεν υπήρχε και έτσι όπως παίζαμε ήταν πολύ δύσκολο να το κάνουμε με ορθόδοξο τρόπο.αρχίζω να πιστεύω οτι είμαστε από τις πιο ακίνδυνα επιθετικά ομάδες και η όποια αγωνιστική ανάκαμψη σημειώθηκε, οφείλεται 1) στο οτι έδεσε λίγο η άμυνα μας (σε σχέση με τα χάλια της αρχής-κάτι που νομοτελειακά θα συνέβαινε ,και προφανώς όχι λόγω του Κίκε) , 2)στα ατομικά προσόντα των παικτών(τα οποία ο Κίκε έχει καταφέρει να ψαλιδίσει αρκετά-που είναι οι αυτοματισμοί που βλέπαμε πέρσι,που και και ο πιο άσχετος καταλάβαινε οτι δουλεύονταν στη προπόνηση) και 3)στην νίκη επί του (κακού) ολυμπιακού που ήταν ίσως το μοναδικό παιχνίδι που στήθηκε η ομάδα σωστά δεδομένου του αντιπάλου, και έδωσε ψυχολογική ώθηση στην ομάδα.
Παρ όλα αυτά πιστεύω οτι η ομάδα θα ανακάμπτει συνεχώς, απλώς με έναν καλύτερο προπονητή θα ήμουν σίγουρος για τη συνέχεια.
Προς stoner,
Συμφωνώ ότι το πέναλτυ δεν υπήρχε πεπεισμένος κυρίως από τα δημοσιεύματα που το αρνούνται σύσσωμα. Συμφωνώ επίσης με τις διαπιστώσεις και με την αμυντικά βελτιωμένη λειτουργία η οποία οφείλεται και στο Σηφάκη αλλά και στα παιχνίδια που λειτουργούν θετικά καθώς η άμυνα αποκτά συνοχή.
Εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι δεδομένων όλων αυτών οι φετινοί στόχοι της ομάδας δεν μπορεί παρά να είναι ταπεινοί. Με δεδομένη την καλή πορεία του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης και επίσης πως πολύ δύσκολα κάποια από τις ομάδες του ΠΟΚ θα χάσει μια από τις τρεις θέσεις η ομάδα θα πρέπει να αγωνιστεί και να υπερβάλλει εαυτόν για να βγει έστω τέταρτη. Για τους ίδιους λόγους και με δεδομένη την απουσία καλών αναπληρωματικών το κύπελλο φαντάζει εξίσου δύσκολο.
Αν τερματίσουμε πέμπτοι ίσως να είναι επιτυχία. Αν φτάσουμε στα ημιτελικά του κυπέλλου επίσης.
Σε αυτή την περίπτωση ποιά θα είναι η θέση του Κίκε για τον επόμενο χρόνο?
Φιλικά
Βασίλης
Προς Βασίλη,
Αν καταφέρει ο Κίκε και βγάλει τον ΑΡΗ 5o και ημιτελικά(γιατί ένας δουλεμένος ΑΡΗΣ σίγουρα μπορεί) ,ίσως θα έπρεπε να μείνει,ωστε,έχοντας ο ίδιος μάθει την ομάδα και με κάποιες προσθήκες,την επόμενη χρονιά να πάει καλύτερα.
Πίστωση χρόνου δηλαδή.Για μένα πίστωση χρόνου δίνεις σε έναν προπονητή με περγαμηνές ή έστω σε κάποιον που κάτι άλλαξε προς το καλό για την ομάδα σου,αλλά λόγω τύχης ή αδυναμιών της ομάδας δεν απέδωσε.
Ο Κίκε τι έκανε από τα παραπάνω(βλέπε όγιος,μπάγεβιτς);
Μήπως παίζουμε καλή μπάλα?Παρά τις προσθήκες αξιόλογων αμυντικών χαφ,επιθετικών κτλ,είμαστε πιο ακίνδυνοι από ποτέ.
Παρ όλα αυτά επαναλαμβάνω οτι περιμένω ακόμη να δω τον ΑΡΗ μας ολοένα και πιο δυνατό.Ελπίζω.
Και καταλαβαίνω(προσωπική άποψη πάντα) την γραμμή της διοίκησης περί πλήρους στήριξης του Κίκε.Δεν θέλουν να δείξουν οτι η φυγή του μπάγεβιτς μας αποδιοργάνωσε και δεν μπορούμε να βρούμε αξιόπιστο προπονητή.Άλλωστε οι κλυδωνισμοί που δέχτηκε η ομάδα (απώλεια τελικού,αβραάμ,φυγή μπάγεβιτς,αποκλεισμός ουέφα) δεν ήταν και λίγοι ωστε να προστεθεί ένας ακόμη.
Μπορεί να έχουν και δίκιο.Μπορεί όμως όχι,όπως πέρσι στο μπάσκετ.Οι οποίοι έβλεπαν οτι ο ακριβότερος ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών ήταν εξαιρετικά ασταθής και χωρίς συνοχή και παρότι τέθηκε θέμα προπονητή, τον στήριξαν και φέτος παίζουμε στο uleb.
Προς stoner,
Βρίσκω τις απόψεις και ιδέες ώριμες και ψύχραιμες. Ειδικά σε ότι αφορά στο γεγονός ότι η ομάδα προσπαθεί να συνέλθει από τα διαδοχικά σοκ-αποτυχίες. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι αλλά σίγουρα την έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό.
Ποιούς όμως? Πως επηρεάζεται η ομάδα από αυτές τις συνθήκες και γεγονότα? Η ομάδα αποτελείται από παίκτες και τεχνικό τιμ. Πως επηρεάστηκαν οι παίκτες και το τιμ λοιπόν. Ή μήπως επηρεάστηκε η διοίκηση και έμμεσα (με ποιόν όμως τρόπο) και η ομάδα.
Καταρχήν με τη φυγή του Μπάγιεβιτς ο ομάδα έχασε τον προπονητή. Ο τελευταίος μπορεί να μην είναι αρεστός από κάποιους αλλά νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: οι ομάδες του αποκτούν έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Αυτόν που είχε αποκτήσει κι η δική μας. Άρα το να αλλάξεις τον χαρακτήρα της ομάδας είναι μια δύσκολη υπόθεση. Αυτό σημαίνει δουλειά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Δεύτερον πώληση του Αβραάμ (ας με συγχωρήσει ο yellow stams αλλά δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη του καθώς και την χρήση του όρου ‘προδότης’). Η ομάδα δυσκολεύτηκε να βρει αντικαταστάτη και θεωρώ ότι ακόμη και τώρα δεν έχει αντικατασταθεί επάξια (αν και τα πράγματα δείχνουν να ρυθμίζονται).
Τρίτον ο τρόπος που έφυγε. Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς στον τρόπο που ίσως να έχει επηρεάσει τους παίκτες. Κυρίως να τονίσω την αυστηρή και κατ’ εμέ υπερβολική και αναίτια-άκομψη στάση της διοίκησης και την παρέμβαση του εισαγγελέα. Δικαίως να έχουν ανησυχήσει κάποιοι σχετικά με το ποιός κυβερνάει και με ποιές συνθήκες θα κλειθούν να εργαστούν.
Για την απώλεια του τελικού και τον αποκλεισμό θεωρώ ότι την ευθύνη φέρουν οι προπονητές. Ο Μπάγεβιτς δυστυχώς δεν κατάφερε να πάρει σημαντικά παιχνίδια με κυριότερο τον τελικό στον οποίο η ομάδα απλώς δεν στήθηκε σωστά. Καλλιεργήθηκε ένα κλίμα υπέρβασης της θέσης μας που μας εμφάνισε (παραδόξως) ως φαβορί. Ο πρωταθλητής μας περίμενε και χτύπησε στις αντεπιθέσεις. Η ποιότητα ορισμένων παικτών του φάνηκε σε δύο τρεις φάσεις όπως περίπου φάνηκε φέτος με την ΑΕΚ.
Από κει και πέρα το ζητούμενο είναι ο Κίκε. Προσωπικά δεν βλέπω η ομάδα να έχει χαρακτήρα, ταυτότητα, προσωπικότητα. Δεν φαίνεται κυρίως να υποστηρίζεται από τον πάγκο. Το αντίθετο μάλλον συμβαίνει. Στα περισσότερα παιχνίδια στήνεται χωρίς να διαφαίνεται ο στόχος και ο προσανατολισμός της. Ακόμη κι εκεί που ανακοινώνεται (π.χ. πάμε να χτυπήσουμε το παιχνίδι) οι επιλογές και η τακτική μαρτυρούν περισσότερο σύγχυση παρά καθαρό μυαλό (το καλύτερο παράδειγμα που έχω είναι το παιχνίδι με τη Λάρισα όπου η ομάδα κατέβηκε με τρία αμυντικά χαφ).
Υποθέτω ότι η ομάδα θα τελειώσει τη σεζόν με τον Κίκε εκτός αν προκύψει καμία έκπληξη (πολλοί προπονητές έχουν αλλάξει τις τελευταίες μέρες). Τον Ιανουάριο θα γίνουν αλλαγές, τουλάχιστον θα φύγουν κάποιοι: o Αουρέλιο πρώτος αλλά εχει γραφτεί και για τον Ζεντίλ ο οποίος δυστυχώς φαίνεται ότι έχει χαθεί παρόλη την τεχνική του κατάρτιση. Θα έρθουν κάποιοι άλλοι? Λογικά θα έπρεπε. Η παρουσία τόσο του Ρεγκέιρο όσο και του Βιτόλο δείχνει ότι η διοίκηση μπορεί να κάνει καλές μεταγραφές. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε επιθετικό χαφ να μοιράζει το παιχνίδι. Η έλλειψη του είναι νομίζω φανερή σε όλους. Φαινεται ακόμη ότι ο ομάδα χρειάζεται φορ περιοχής. Εμένα προσωπικά δεν με έχει πείσει κανένας από τους Βλόνταρτσικ και Ντελόρτε. Συμφωνώ όμως ότι ίσως να μην χρησιμοποιήθηκαν σωστά.
Εν κατακλείδι, η προσθήκη δύο ή τριών παικτών ίσως να προσφέρει. Η παρουσία του Κίκε θεωρώ ότι είναι δεδομένη (εκτός απροόπτου) και θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Οι κρίσεις που πέρασε ο ομάδα από τον τελικό του κυπέλλου και δώθε έχουν αφήσει τα σημάδια τους κι ελπίζω γρήγορα να αναρώσουμε.
Με ευχές για καλή μπάλλα και νίκη με τον Αστέρα,
Φιλικά
Βασίλης